"Pamiętnik Narkomanki"
Jest to według mnie dość ciężka, przytłaczająca książka. Choć jednak Ja osobiście przeczytałam ją dwa razy.
Jak sam tytuł podpowiada jest napisana w formie pamiętnika. Opisuje prawdziwe, autentyczne wydarzenia.
Książka zaczyna się pewnego dnia,gdy wzorowa uczennica postanawia pójść na pierwsze w życiu wagary. Ląduje w kawiarni gdzie jest pełno osób w jej wieku i starszych, którzy tak jak ona postanowili odpuścić sobie dziś szkołę. Poznaje tam paru chłopaków nawet miłych. Oni zabierają ją do jakiegoś domu. Chłopak, który ją zaprosił robi jej pierwszy zastrzyk. Dziewczyna czuła się po nim dziwnie, lecz jednak zaczęła coraz częściej wagarować i spadać w chacie o wiele więcej czasu. Powoli zaczyna się uzależniać od tego. Polubiła morfinę choć nie pogardzi tez "kompotem" Przestała się już kompletnie uczyć, zaczęła gorzej porozumiewać się ze swoimi rodzicami. Chodząc do chaty poznawała wszystkich z niektórymi gadała choć nie wszyscy ja tam lubili. W pewnym momencie książki dziewczyna zaczyna też mieć problemy z policją. Zaczyna jeździć też po towar.
Po jakimś czasie tych wszystkich problemów z brakiem towaru i policją dziewczyna trafia na odwyk. nie zastaje tam zbyt długo, ponieważ ucieka. Zaczyna znowu ćpać. Po raz drugi trafia a odwyk, który się nie powiódł. Lecz na trzecim dziewczyna trafia do pierwszego Monaru. To właśnie on pomógł jej zwyciężyć z nałogiem. Po całej tej męczarni dziewczyna wraca do szkoły, zaczyna studia. Postanawia pomagać innym uzaleznionym trafia do jednego z ośrodków w którym była na praktyki. Dziewczyna się załamuje trochę lecz zwycięża ze sobą.:) Książka kończy się tym że ona nadal pomaga i pracuje.
To jest bardzo skrócona treść tej wspaniałej książki. Napisałam tylko główne wątki. Książka jest spania wciągająca, choć może czasem dołująca ale mimo wszystko polecam ją każdemu:)
